Heydaroff's World

Əvvəllər Yunanıstan deyəndə ağıla ilk gələn şey sivilizasiyanın, fəlsəfənin mənbəyi olan bir əfsanəvi ölkə idi. Lakin günümüzdə Yunanıstan deyəndə ağla ilk gələn söz Krizis`dir. Necə oldu ki, Demokratika sözünün atası Kleistenis`in yurdu olan Yunanıstan suverenliyini itirməyə və ayaq altında məhv olmağa doğru gedir?

Read the rest of this entry »

Siyasətin İqtsadiyyat üzərindəki səlahiyyəti itib. Artıq böyük korporosiyalar siyasət diqtə edir, qanunları təklif edir, seçir, dəyişdirir. Siyasətçilər isə səssiz qalırlar. Buna səbəb isə həmin siyasətçilərin `sponsorları` elə bu korporasiyaların olmasıdır.

Bu dəyişiklik ümumi ideologiyalarda (liberalizm, demokratika, kapitalizm) deformasiyalar yaratmağa başlayır. Res Publika`dan Res Privata`ya keçirik. Siyasətdə Korporatizm termini hazırkı zamanda tez-tez işlədilir. Yalnızca hakimiyyətdə olanlar öz sözlərini qanun olaraq qəbul etdirə bilirlər. Onlara qarşı çıxanları isə terrorist, anarxist, asayişi pozan, narkoman, qatil adları ilə birdəfəlik susdura bilirlər. Bu isə demokratiya anlayışının heç bir yerdə mövcud olmadığını sübut etməkçün kifayətdir. Bu vəziyyət həm mikro həm makro görüntülərdə mövcuddur. Amerikada öldürülən azlıqlar, eks-SSRİ ölkələrindəki vicdan və siyasi məhbuslar, Orta Asya ölkələrində baş verən vətəndaş müharibəsi mikro-görüntülərə nümunədir. Müsəlman təriqətlərinin bir-biri ilə və İslam`ın Qərblə olan müharibəsi, Rusiya və Qərbin Ukrayna münaqişəsi və digər ölkələrarası məsələlər isə makro-görüntüyə nümunədir.

Belə bir vəziyyətdə yeni bir ideoloji çevriliş etmək və korporasiyaların insan mənəviyyatı üzərindəki təsirini azaltmaq lazımdır. Buna isə yalnızca öz istehlak mədəniyyətimizi dəyişməklə başlaya bilərik. Digər tərəfdən isə bu mədəniyyəti təhsil`lə yaymaq, yeni nəsli bu barədə bilgiləndirmək lazımdır.

Notlarda tapmışdım səni.
Nə gözəl yağırdın buludlardan, gözlərin tək masmavi.
Mən isə həyətə çıxa bilməyən uşaqtək
pəncərədən əlimi uzadıb yığırdım damlalarını ovcuma.

Biz çox gözlədik.
Sevilməyi gözlədik,
Sevməyi gözlədik,
yazı gözlədik ağacdakı yarpaqlar kimi,
bilmədik payızın daha öncə gələcəyini.
Gəlib bizi bir-birimizdən ayıracağını bimədik.

Hər kitab kimi bizim sevgimiz də bitdi.
Sən qoydun son nöqtəni son sözlərinlə.
Mən itdim gözlərinin mavisində,
qırıldı qanadlarım sən getdiyində…

Dəli şairlər anlatsın dərdimi mənim.
Yazsınlar kağıza axmaq bir sevgilinin şerini.
Misralara töksünlər qanımı, ağrıtmaz…
Sən gedəndən sonra heçnə ağrıtmır.
Öyrəşirəm sənsizliyə….

Və səhər gələcək və yenə günəş
öz istisiylə sevindirəcək hərkəsi, hərşeyi.
Və sən yenə həmin buludlarda olacaqsan, gözlərin tək masmavi.

Bir yay gecəsi, susqun bütün ağaclar,

Susqun bütün ümidlər, susqun bütün ölülər.

Tanrı boş vermiş bəndələrini otağının bir küncündə

Siqaret tüstüsündə.

Bizi öldürən bizlərin ölümdən qorxusu nədi ki?

Biz rənglərimizi kor edən əlsiz bir rəssamıq

Hər gün bir günahın ocağında.

Gün gəlir axtarırıq ana sevgisini

Bir qadının qucağında.

Tökülmüş bütün xatirələr sənin göz yaşlarında.
Şeirlərimin anlamı yoxdu bir qadın olmasa hər sətirdə,

Söydüyüm hər tanrı uşaqlardan utandı,

Ya həyatını aldığı, ya sevgisini aldığı, ya da…

Gözlərində tapdım nirvana`nın işıltısını,

İki kiprik arasındaydı bütün həyatım.

Bir sevgi nədir ki, al hədiyyəm olsun sənə həyatım.

Bir gün getsən, xahiş edirəm, mənə get.

Yollar aparsın səni cənnətimin düz orta yerinə,

Qoy qəlbimi də, göz yaşlarını də ora.

Sonra, sonra heç baxma arxana,

Rədd ol…

Münhen`də Westpark adlı bir park var. Təbiətin  bütün gözəllikləri bu parkda birləşib desəm yanılmaram yəqin ki. Balaca təpəliklər, göl, şəlalə, balaca da bir meşə. Ora hər gün gedib 1 saat gəzən bir insanın yaşam keyfiyyəti min qat daha çox olar deyə bilərəm. Bu da həmin məkanın bir hissəsindən şəkil.

Sözüm tərifləməkdən savayı bu yaxınlarda yaşadığım maraqlı bir hadisəni əhvalat etməkdir. Parkda Buddha`nın heykəli var, və həmin heykəlin hansı ölkənin mədəniyyətinə məxsus olduğunu öyrənmək üçün elə həmin yerdə meditasiyasını bitirən bir Asiya`lıdan soruşdum və bununla da maraqlı söhbətimiz başladı. Buyurun sizə söhbətdən maraqlı məqamları paylaşıram:

Read the rest of this entry »

Hansısa bulud yağış yağdıracaq və mən otağımda oturub hansısa mindfucker bir musiqi dinləyəcəm.
Günəşin nə vaxt doğub batdığıynan maraqlanmayacam. Necə ki nə sənin gəlişinlə maraqlandım, nə də gedişinlə. Əsas o idi ki günəş var idi. Bir də sən var idin.
Demişdim ee, hansı şəhər güldürəcək deyə tanrı soruşmuşdu, indi o sualı qırağa qoyub hansı qadın öldürəcək deyə soruşur tanrı təkliyinə möhkəmcə sarılıb.
İndi hansısa bir bulud yağdıracaq yağışını, indi hansısa bir şair düşünməyəcək günəş nə vaxt çıxdı, nə vaxt batdı… Bir şeir yazıb davam edəcək təkliyiylə sevişməyə.
***
Səni yaxınlarda bir yerə qoyub
Gəldim uzaqların yanına.
Hansı adəm övladı açıqlar
Necə yayılıb bu kimsəsizlik qanıma.
Vəsiqələrdə boş qoyulub yeri,
O qədər boşam sənsiz,
yəni heçkimsiz….

Sualların çoxluğu qorxutmur,
Bilirsən, cavabın olmayanda heçnəyə
utanmırsan ölməkdən.
Heç münkərnən nəkir də
soruşmayacaq heçnə.

Çıxart bütün bədənini,
gəl heçnəyinlə
Ol mənim Təkliyim.
Sarılım sənə, sevişim sənlə.
Sən də soruşma heçnə,
sadəcə gəl.

***

İndi hansısa bir bulud yağdıracaq yağışını, indi hansısa bir şair düşünməyəcək günəş nə vaxt çıxdı, nə vaxt batdı… Bir şeir yazıb davam edəcək təkliyiylə sevişməyə.