Heydaroff's World

Bax mənə, gözlərimə.

Söylə… Nədir adın?
Sarı saçlı qadın.

Bu kədər qoxusu ətrindənmi gəlir?
Parçalayır, ruhumun dərinliklərini dəlir.
Bu tamaşada axı nədir bizim rolumuz?
Sonunda bitməyəcəkmi
Birgə getdiyimiz yolumuz?
Yazdığım bütün misralarda səni axtardım,
Axtardığım bütün yollarda təkliyi tapdım.
Bir də ümidlərimi.
Solmuş ümidlərimi sevgimiz kimi…

Tut Əlimdən, gəl gedək buralardan,
Uzaqlara insanlığı öldürən insanlardan.
Unudaq səhvləri,
cıraq keçmiş vərəgləri.
Durduraq zamanı, saatları dəqiqələri,
Qaçma məndən, gözlə məni…

Ol mənə yaxın,
sarı saçlı qadın.
Söylə mənə. Nədir adın?

Picture by Delawer(Artist)

Boğ məni saçlarının ətrində,

Susdur məni danışanda səsinlə.
Qeyb olum gözlərinin dərinliklərində.

Gəl öyrədim sənə sevməyi,

Sevdinmi ona qəlbini verməyi.

Dodaqlara ehtiyacın olmadığını anladım,

GƏl, öyrədim sənə getməyi cənnətə.

Gəl oturaq Xəzərin sahilində,

Danışmadan heçnə

Dinləyək səsini dalğaların.

Sən ol dalğa, mən bir qaya parçası.

Çırpıl mənə, parçala məni,

İtir məni dərinliklərində.
Gəlsin uzaqdan Vaqif Mustafazadənin,
`Düşüncə`si…

Silək assimetrik hər şeyi,

Qanadaq bütün yaraları.

Ya da gedək bu ölkədən uzaqlara,

Heç kimin olmadığı bir yerə gedək.

Siyasətçilərin, kapitalistlərin olmadığı

Bir yer.

Yaşadaq, yaradaq, Paylaşaq sevgimizi…

Ama sevmə məni səni sevdiyim kimi,

Ağla istərəm gəlib qucaqlarkən qəbrimi.

Olmadı, gəl öl mənimlə,

Qarışaq bir torpağa,

Çürüyək bir qabıqda.

Getmə…..

Doldur gecələrin səssizliyini sənsizliyimə,

Ağlat məni qollarında hönkür-hönkür.

Anasını itirmiş bir uşağın qəhəriylə boğ məni,

Sındır kəlmələri, tök altına ayaqlarımın.

Gəl dostum, dərdləşək biraz.

Bİzə fərq etməz fəsillərdən qışdır yoxsa yaz.

Dərdlər ömürlükdür birazca da döz.

Qaldır badəni, qataq haramı halala, bitsin söz.

Yum gözlərini dostum, yoxluğun fərqinə var.

Xoşbəxtlik heç vaxt durmayan bir qatar.

Onu gördünmü, sarıl, buraxma, yoxsa qaçar.

Başqa yerdə axtarma, qəlbindədir o `açar`

Kəs qanadlarını, tök qanımı qədəhə,

İçək birliyimizin xatirinə.

Qarışdıraq zəhəri sevgimizə, səhəri gecəmizə.

Yandıraq dərdləri, tökək sobaya.

Qoxlayım saçlarını mən doya-doya.

Marquez`in tənhalığı çöksün üstümüzə,
Beethoven dinlətsin sevgini bizə,

Dali çəksin imzasını şəklimizə,

Kəşf edək əl-ələ dünyanı gəzə-gəzə…

Uşaqtək saf olsun hisslərimiz,

Böyüməsin qalsın olduğu kimi.
Silək qaydalardan nifrəti kini.

Gəl oturaq danışaq biraz Allahdan,

Bir gün `Biz`i itirməkdən qorxmaqdan.

Ver mənə kədərini qadın, sev məni.

Anlat məni, göstər məni, gör məni.

Ya da durma, get, tərk et məni.

Səssizcə baxmadan arxaya,

Gün gələcək birləşəcək arx çaya…

Hər şey tədricən baş verirdi…

Öncələr sadəcə uşaqsayağı hərəkətlər edərdi. Anası hər zaman `Dərs oxu, məhəllədən uzağa çıxma, yeməyini ye` deyərək onu kiçik bir dairənin içində saxlamışdı. 15 yaşına kimi bəlkə də məktəblə ev arasındakı yoldan başqa heç bir yol tanımazdı. İndi də olduğu kimi, o zamanlar orta oxuyan şagirdlərdən biri idi. Bütün dərslərini son dəqiqədə etməyi çox sevərdi. Belə baxanda boş vaxtlarında da heç nə etməzdi… Atasını da çox sevərdi. Çox az görərdi onu, amma görəndə belə gözlərinin işıltısı daxilində demək istədiyi hər şeyi göstərərdi. Onun başqa yerlərə getməsinə heç dözə bilməzdi. Hələ uşaq idi, dözümü yox idi. Atası da ona aldığı hədiyyələrlə başını qatardı, hər defə yeni nəsə alardı. Ama balacanın o vaxtdan çox marağı yox idi hədiyyələrə. Hər zaman sındırıb tökərdi bütün hədiyyələri, əsas da maşınları. Anası elə danlayardı ki, hələ arada bir döyərdi də, qorxusundan onun sözündən kənara çıxa bilməzdi. Necə olurdusa getdiyi hər yeri bilib gəlib ordan tapıb çıxarıb sonra elə hey danlayardı. Anasının bişirdiyi yeməkləri çox sevərdi, əsasən də süd məhsullarını. O zaman anlamazdı, nələr doğru nələr yanlışdır. Elə öz ağlına gələni anasının qoyduğu çərçivəyə uyğun edərdi. Atası ona ancaq bir çərçivə qoymuşdu- ağıllı olub dərslərini oxu və evdəkiləri qoru.
Bu onun 6-7 yaşından bu yana bildiyi tək çərçivədir atasından aldığı.

***

Zaman keçdikcə böyüməyə başladı. Yeni-yeni insanlar tanımağa başladı. Dostlar qazanmağa başladı. Əslində hələ də bilmir `dost`mu qazanıb yoxsa sadəcə müəyyən müddət birlikdə vaxt keçirdiyi sadəcə yoldaşlarmı, amma o vaxt `dost` bilərdi həmin insanları. Onlar üçün bəlkə də çox şeylərdən vazkeçərdi ki, qoy dostları yaxşı olsun. Artıq məhəllə limitindən kənara çıxıb digər məkanları kəşf eləyirdi. Qorxmurdu. Düzdür yenə anasının danlamaları davam edirdi, lakin artıq onlar uşaq vaxtındakı kimi boşuna olanlardan deyildi. Bəlkə də o zamanlar da boş deyildi, bəlkə də yavaş-yavaş anlamağa başlayırdı o danlamaların arxasında gizlətdiyi mənanı anasının. Fikirləşirdi ki, biraz böyüyəndən sonra özünə məqsəd qoyacaq, o məqsəd üzərində irəliləyəcək. Hələ bilmirdi nə olmaq istədiyini. Nə də olsa yaşı az idi. Dost bildiyi insanlarla vaxt keçirməkdən çox həzz alardı. Hələ də əyləncə anlayışı sadəcə ayda 1dəfə `dost`larıyla biraz artıq vaxt keçirmək idi. Dərslər artıq ağırlaşdığından daha çox çalışmalıydı, amma həm özünün hərşeyi sona saxlama xasiyyətindən, həm də anasının axşam tez yatmağa məcbur elədiyindən yenə də çox çalışmayan şagirdlər arasında yer alırdı. Lakin həqiqətən çox məyus olardı zəif qiymət aldığı zaman. Səbəbini bilməzdi, heç indi də bilmir, ama yenə də istəyərdi yaxşı nəticələri olsun. Beləcə böyüyürdü məqsəd tapıb çıxa bilmədiyi o mərkəzi dairəvi yoldan.

***

İndi əvvəlkinə nisbətən daha da böyüyüb. Boyu artıb, fiziki görünüşü bir az dəyişib, fikirləri dəyişib. Bunlara baxmayaraq hələ də özünə bir məqsəd seçə bilməyib, mərkəzi dairəvi yolu hələ də fırlanır… Nə istədiyini bilmədiyindən də etdiyi səhvlərin gələcəkdə ona nə kimi problemləe açacağını, və ya nə xüsusi olaraq nə etməli olduğunu hələ də bilmir… Ətrafına baxıb heç kimi olmadığını görməksə onu çox sıxır. Ailəsinin, `dost`larının, yaxınlarının ondan uzaqda olması onu çox sıxır. İstədiyini eləmişdi, amma nə üçün eləmişdi məlum deyil heç özünə də. Anasının yeməklərindən, atasının söhbətlərindən, ailəsindən, dostlarından ötrü çox darıxdığını artıq gizlədə bilmir. Bacardığı qədər özünü güclü göstərmək istəyir. Amma məqsəd yoxdur. Yolunun istiqamətini seçə bilmir. Bunu gec olmadan etməsə çox çətin olacaq. Dəstəyə ehtiyacı var, amma təkdir o. Həyatın ona göstərəcəyi yolları görmək istəyir. Gözləyir. Az qalıb… Dəyişməli olan çox şey olacaq…